Po kwitnieniu i po zakończeniu wysiewu zarodników workowych oceniamy zagrożenie ze strony parcha jabłoni, przeprowadzając lustrację poszczególnych kwater sadu na obecność ewentualnych pierwszych plam parcha. O tej i innych chorobach przeczytaj w nowym artykule na stronię Frusto.
Po kwitnieniu i po zakończeniu wysiewu zarodników workowych oceniamy zagrożenie ze strony parcha jabłoni, przeprowadzając lustrację poszczególnych kwater sadu na obecność ewentualnych pierwszych plam parcha (warto też zlustrować liście w górnych partiach korony). W tym okresie zawiązki i młode liście są jeszcze bardzo wrażliwe i podatne na infekcje, dlatego w sadach, w których nie spotyka się plam parcha, mimo to kontynuujemy opryski na parcha jabłoni zapobiegawcze kaptanem nie rzadziej niż co 7 dni, chyba że pogoda będzie niestabilna deszczowa, wówczas skracamy ten okres do 4-5 dni (trzeba zwracać uwagę na ewentualne zmycie kaptanu: opad burzowy >15 mm, a opad spokojny 20 mm, dlatego konieczne jest korzystanie z deszczomierzy).
Z kolei w tych, w których będą stwierdzone plamy parcha, czyli źródło infekcji wtórnych, można obok kaptanu jeszcze sięgać po ditianon (dawka 0,5-0,75 kg/ha) i konieczne jest wykonywanie nimi regularnych aplikacji co 4-6 dni w zależności od pogody. Pamiętajmy, że do wystąpienia infekcji wtórnych wystarczy tylko rosa czy mgły. Od fazy orzecha włoskiego odporność na porażenie zawiązków i liści wzrasta, wówczas te przerwy można wydłużyć do np. 10 dni.
Do walki z parchem można włączyć także wodorowęglan potasu, ale dopiero po zakończeniu intensywnych podziałów komórkowych w zawiązkach. Należy zwrócić uwagę na pewne wymogi aplikacji tego rozwiązania: unikamy temperatur >25 C, nie stosujemy produktu w mieszaninach ze środkami o formulacji EC, adiuwantami, środkami miedziowymi, nawozami płynnymi oraz środkami modyfikującymi pH cieczy roboczej, nie zmniejszamy też ilości cieczy roboczej poniżej 500 l/ha.
Owoce w miarę upływu czasu stają się coraz bardziej „oporne” na nowe infekcje parcha (czas zwilżenia niezbędny do infekcji wydłuża się), ale ryzyko ich porażenia trwa praktycznie do zbiorów, szczególnie przy sprzyjającej, deszczowej pogodzie.
Po kwitnieniu kontynuujemy walkę z mączniakiem, pamiętając, że najobfitsze wysiewy mączniaka są notowane od końca V do końca VI. W okresie wzrostu zawiązków zalecane są opryski na mączniaka jabłoni środkami takimi jak np.: Fontelis 200 SC, Sercadis 300 SC (pamiętając, aby produkty z grupy SDHI, ale i wszystkie inne, nie były aplikowane częściej niż 2-3 razy w sezonie), Kendo 50 EW, Alcedo/Domark 100 EC, Tallius Sad, Revyona lub uzupełniająco nawozy siarkowe Elvita Eskar (ale jeśli siarka, to aplikacja na większe zawiązki i tylko w dni pochmurne lub nocą) czy wodorowęglan potasu – te dwa ostatnie rozwiązania poleca się aplikować przemiennie z wymienionymi fungicydami.
Ważne jest, aby nie kończyć ochrony zbyt wcześnie – prowadzimy ją aż do zakończenia aktywności pąków wierzchołkowych na długopędach (młode liście są podatne na mączniaka do czwartego tygodnia od ich pojawienia się). Wówczas zminimalizujemy stopień zakażenia formujących się pąków, czyli poziom presji mączniaka na starcie kolejnego sezonu.
W drugiej połowie/pod koniec czerwca przeprowadzamy lustrację poszczególnych kwater, aby ocenić efekty dotychczasowej walki, uwzględniając wrażliwości odmian i to, jak silnie rosną drzewa na danym stanowisku/ile mają owoców. I właśnie od tego uzależniamy termin zakończenia walki z mączniakiem. Zdarza się, że czasami trzeba kontynuować ochronę nawet do połowy lipca, szczególnie na odmianach wrażliwych np. Idared, Cortland, jeśli pod koniec czerwca porażonych jest w koronie więcej niż 30-40% pędów (jest to próg zagrożenia). Tak więc w przypadku mączniaka (a w odróżnieniu od parcha) dopuszczalny jest dość wysoki poziom tolerancji porażenia. Dłużej chronimy też młode nasadzenia – tak długo, jak długo rosną pędy. Ochrona chemiczna powinna być zawsze sprzężona z tą agrotechniczną i mechaniczną (aplikacja Regalisu, podcinanie korzeni, nawożenie azotem dostosowane do wzrostu drzew, wycinanie porażonych pędów (przy okazji jakichkolwiek prac w sadzie), bo te zabiegi pozwolą na ograniczenie ilości aplikacji chemicznych w sezonie i odzyskanie kontroli nad chorobą, jeśli już ją utraciliśmy.
Zbyt wybujały wzrost to dłuższa obecność w sadzie młodej tkanki o większej podatności na infekcje przez parcha i mączniaka (częściej i dłużej żeruje także mszyca jabłoniowa), a to oznacza dłużej trwającą ochronę, a więc więcej zabiegów w sezonie.
Strategia ochrony chemicznej pod kątem chorób przechowalniczych nie może być schematyczna, powinna wynikać z obserwacji sadu i owoców w chłodni w poprzednim sezonie. Ochrona nie powinna być także prowadzona jednolicie w całym sadzie, a musi uwzględniać wrażliwość poszczególnych odmian. Odmiany podatne trzeba opryskiwać nawet 4 razy w sezonie, tym częściej im więcej opadów odnotujemy przed zbiorami, inne bardziej tolerancyjne wystarczy opryskać 1-2 razy. W przypadku chorób przechowalniczych do infekcji dochodzi w sprzyjających warunkach pogodowych około 1,5-1 miesiąc przed zbiorami, a także w ich trakcie i w okresie między zbiorami (uwzględniając tylko karencję wybranych fungicydów w stosunku do terminu zbioru owoców konkretnej odmiany).
Ta choroba przechowalnicza stanowi największe zagrożenie dla przechowywanych jabłek (wg. dr Hanny Bryk stanowi 50-80% wszystkich chorób stwierdzanych po zakończeniu przechowywania jabłek). Odmiany szczególnie wrażliwe na gorzką zgniliznę owoców to np.: Golden Delicious, Szampion, Gala, Elstar, Rubin, Ligol, Pinova, Elise, Topaz, średnio wrażliwe – Jonagold, Elise i Cortland, Fuji, do mało wrażliwych można zaliczyć Gloster i Idared. Polecane są wybrane preparaty oparte na kaptanie (+ parch przechowalniczy), Luna Experience 400 SC (dodatkowo ogranicza szarą pleśń i parcha przechowalniczego), Zato 50 WG, Geoxe 50 WG (+szara pleśń), Bellis 38 WG, Scala. Najkrótszą, bo 3-dniową karencję ma Switch 62,5 WG i Geoxe 50 WG, 7 dniową – Bellis 38 WG i Scala, dla Zato 50 WG i Luny Experience 400 SC obowiązuje 14-dniowa karencja, z kolei najdłuższą 28-dniową mają produkty oparte na kaptanie.
Infekcje parcha w okresie przedzbiorczym (w sytuacji obecności plam parcha z okresu infekcji pierwotnych) mogą być niewidoczne w czasie zbioru, a dopiero w okresie przechowywania w postaci tzw. parcha przechowalniczego. W sytuacji, kiedy występuje wysoka presja parcha jabłoni oraz okresy opadów przed zbiorem, należy wówczas zintensyfikować zabiegi z użyciem fungicydów polecanych na parcha. Należą tylko do dwóch grup chemicznych: wybrane preparaty oparte na kaptanie – te mają 14, 21 i 28 dni karencji (można w mieszaninie np. z Zato lub Bellis) i Luna Experience – 14 dni karencji.
Szara pleśń na jabłoni – w sadzie obserwujemy objawy w postaci suchej lub mokrej zgnilizny przykielichowej – na ogół jednak grzyb jest ukryty w kielichu i trafia do przechowalni powodując charakterystyczne gniazda gnilne. Czynniki sprzyjające występowaniu szarej pleśni to między innymi deszczowa pogoda przed zbiorem, zbiór mokrych owoców czy np. opóźnione schłodzenie owoców po zbiorze. Odmiany szczególnie podatne to między innymi: Gloster, Elstar, Gala, Cortland, Ligol, Szampion. Tu polecane są oprócz Geoxe 50 WG, Luna Experience 400 SC i fungicydów opartych na kaptanie także Fontelis 200 SC. Okresy karencji: produkty oparte na kaptanie: 28 dni karencji, Fontelis 200 SC – 21 dni, Luna Experience 400 SC – 14 dni i Geoxe 50 WG – 3 dni karencji.
Frusto to sklep ze środkami ochrony roślin, gdzie znajdziesz wszystkie niezbędne preparaty do ochrony jabłoni przed chorobami, w tym polecane fungicydy. W razie pytań zachęcamy do kontaktu, nasi doradcy handlowi pomogą w wyborze odpowiednich preparatów.
Spis treści
Udostępnij
Przeczytałeś artykuł?
Podziel się opinią jako pierwszy!
Newsletter
Zapisz się i bądź na bieżąco
Aplikacja mobilna
Pobierz aplikację lub zeskanuj kod QR
