Pękanie czereśni to duży problem w uprawie tego gatunku. Występuje każdego roku, w różnym nasileniu. Niestety, obecny sezon pokazał dużą skalę tego zjawiska. Popękane owoce są podatne na choroby (infekcje grzybami Monilia laxa oraz Botrytis cinerea), tracą masę w wyniku ubytku wody, bardzo szybko obniża się więc ich jakość i wartość handlowa. To oznacza dla sadownika duże straty finansowe i znacznie obniżoną opłacalność uprawy.

Cebula ma wysokie zapotrzebowanie na składniki pokarmowe. Zazwyczaj producenci pamiętają o stosowaniu makroelementów, takich jak azot, fosfor czy potas. Jednak zalecenia nawozowe oparte o analizy rolnicze w uprawie warzyw nie zawierają mikroelementów będących ważnymi elementami nawożenia. W tym artykule podpowiemy, jak uprawiać cebulę, żeby była duża i zdrowa.

W ostatnich latach zaobserwowano wzrost presji alternariozy w uprawie ziemniaka oraz cebuli, co stanowi istotne wyzwanie dla producentów warzyw. Ciepłe i wilgotne lata, sprzyjające rozwojowi patogenu, mają istotny wpływ na nasilenie choroby. Alternarioza ziemniaka może znacząco obniżać plony i jakość bulw, co bezpośrednio wpływa na ekonomiczną rentowność upraw. Rozwój tej choroby jest także czynnikiem dziesiątkującym inne gatunki warzyw. Jak ograniczyć rozwój choroby?

Ładnie wybarwione owoce to ważny atrybut ich jakości handlowej oraz istotny element wizualny dla konsumenta przy wyborach zakupowych.

Nawożenie azotowe stanowi istotny element budujący plon warzyw. Takie uprawy jak kapusta, kalafior, brokuł, ziemniak czy cebula są wysoce azotolubne. Zapotrzebowanie na azot w tych gatunkach warzyw sięga od 140 do ponad 200 kg, w zależności od gatunku i przeznaczenia.

Po kwitnieniu i po zakończeniu wysiewu zarodników workowych oceniamy zagrożenie ze strony parcha jabłoni, przeprowadzając lustrację poszczególnych kwater sadu na obecność ewentualnych pierwszych plam parcha. O tej i innych chorobach przeczytaj w nowym artykule na stronię Frusto.